درد در مراقبت های بحرانی یا در مواقع پیش از جراحی، در بسیاری از موارد مؤلفه ای از سیمای بالینی بیمار است-که غالباً خاستگاه التهابی دارد-زیرا تمام واسطه های شیمیایی از تحریک التهابی یا از حساسیت گیرنده های درد آزاد می شوند. درد همچنین می تواند منشأ مکانیکی نیز داشته باشد (به طور مثال هنگامی که درد مرتبط با اتساع اندام های توخالی، فشردگی، پارگی یا تخریب بافتی همراه است). درد در این گونه موارد و بلافاصله پس از جراحی شدید به نظر می رسد و با شروع التهاب شدیدتر می شود. در نهایت درد می تواند از طریق انتقال مستقیم در نورون های نخاعی انتقال دهنده درد از ساقه مغز نشأت گیرد. مدیریت ضعیف در باب کنترل درد سبب منبعی از عوارض گردیده که یک پیش آگهی بی ثبات و غیر قابل اتکا را باعث می شود. بی دردی چندگانه بر پایه یک مفهوم کلی در بی هوشی عمومی و درمان سرطان نیز مورد استفاده قرار می گیرد. این مؤلفه ساده است: هنگامی که بر یک فرآیند پیچیده و چند عاملی غلبه شد، نسبت مزایا به خطرات با به کار گیری ترکیبی از رویکردهای متفاوت، بهتر است. تأثیرات سودمند موارد مذکور، افزاینده بوده و هریک از آن ها برای کاهش محدوده اثرات نامطلوب وابسته، مورد استفاده قرار می گیرند. در یک مدت زمان طولانی، داروهای ضد التهاب غیر استروئیدی و داروهای ضد درد مخدر به تنهایی مورد استفاده قرار گرفته و استفاده از یک یا چند نوع از آن ها، وابسته به شدت درد ایجاد شده است. ترکیبی از چندین مولکول در تمام موارد مورد استفاده قرار می گیرد و بسته به نوع درد تغییر می کند.

مقدمه: مطالعات بالینی و آزمایشگاهی نشان می دهند که استفاده از آسپرین و ایبوپروفن در طی شیمی درمانی یا قبل از درمان سرطان پستان تعداد سلول های سرطانی را کاهش داده و انتقال آن ها را جلوگیری می کند. این مطالعه به بررسی ویژگی های مکانیکی سلول ها پس از درمان سلول با این دو دارو می پردازد. روش بررسی: این مطالعه تأثیر آسپرین و ایبوپروفن به صورت مستقل و ترکیبی در دو غلظت 5 میکرولیتر و 10 میکرولیتر بر ویژگی های مکانیکی سلول های سرطانی MCF-7 بررسی می کند. سپس آن ها را با ویژگی های مکانیکی سلول های سالم MCF-10 مقایسه می کند. ویژگی های مکانیکی سلول ها با استفاده از دستگاه میکروسکوپ نیروی اتمی AFM اندازه گیری شد. درنهایت مدول یانگ و تغییر شکل تمام گروه های سلول محاسبه و بررسی شد. یافته ها: نتایج ما نشان داد که نمودار تغییر شکل سلول های سرطانی به نمودار سلول های سالم نزدیکتر شد با استفاده از آسپرین و ایبوپروفن. علاوه بر این، مقدار عددی مدول یانگ درMCF-7 هنگام استفاده از 10 میکرولیتر آسپرین نسبت به سایر گروه های درمانی بیشترین مقدار را داشت که نزدیک به مدول یانگ سلول های سالم بود. نتیجه گیری: با استفاده از استفاده مجزا یا ترکیبی آسپرین و ایبوپروفن، ویژگی های مکانیکی سلول های سرطانی به ویژگی های مکانیکی سلول های سالم نزدیک تر شد. احتمالاً تعداد سلول های تخمدانی قابلیت زنده مانی کاهش یافته است به دلیل افزایش سفتی در خطوط سلولی سرطانی با استفاده از آسپرین و ایبوپروفن است.

درد کلیوی ناشی از دفع سنگ نه تنها سبب افزایش میزان ناخوشی و ابتلا می گردد، بلکه تبعات اقتصادی زیادی بر جامعه داشته و باعث صرف هزینه های گزاف بهداشتی نیز می شود.با جستجو در مدلاین و انتشارات دیگر، نظیر راهکارهای درمانی انجمن ارولوژی اروپا در خصوص  کولیک کلیوی، مقالات مختلف  انتخاب شده و فیزیوپاتولوژی کولیک کلیوی، علایم، نحوه تشخیص و درمان آن مورد بررسی قرار گرفت و کلیات درمان های دارویی در دسترس، جمع آوری گردید. شکل کلاسیک حمله حاد کولیک کلیوی به صورت درد شدید پهلو می باشد که عمدتا به علت انسداد حاد حالب است. انسداد سبب افزایش فشار داخل حالب و کشیدگی عضلات آن شده موجب درد می گردد. اغلب، تشخیص براساس یافته های بالینی انجام می پذیرد. هدف از درمان در این مرحله کاهش درد، حفظ عملکرد کلیه ها و رفع انسداد می باشد. داروهای زیادی نظیر داروهای ضدالتهاب غیراستروئیدی و مخدرها در جهت نیل به این هدف پیشنهاد شده اند. حتی از روش هایی مثل بی حسی ناحیه ای و طب سوزنی نام برده شده است. ولی هنوز توافق روی بهترین و موثرترین درمان، وجود ندارد.فهم کامل مکانیسم درد کلیوی توسط پزشک، به درمان موثرتر هر بیمار کمک شایانی می نماید. اگرچه داروهای زیادی در این خصوص پیشنهاد می شوند؛ ولی به نظر خط اول درمان، استفاده از فرم های خوراکی داروهای ضد التهاب غیراستروئیدی باشد. توصیه به مصرف کافی مایعات و آزمایش هر چه سریع تر سنگ، از اقدامات مهم بعدی است.

زیاد بوده و بغیر از مخدر ها، داروهای ضد التهابی غیر استروئیدی فراوانی به منظور بیدردی بکار می روند. ولی ترس از عوارض داروئی بویژه اثرات ضد پلاکتی مانع از استفاده روتین و مفید آنها می گردد. هدف از این مطالعه بررسی سمیت داروهای ضد التهابی غیراستروئیدی بر روی پلاکت بیماران تحت جراحی های ارتوپدی بود. مواد و روش ها: در این مطالعه آینده نگر توصیفی مقطعی 370 بیمار در دو گروه 185 نفری مورد مطالعه قرار گرفتند. گروه داروئی شامل بیمارانی بود که تحت درمان با داروهای ضد التهابی غیر استروئیدی بودند و گروه دوم بیمارانی بودند که از دارو استفاده نمی کردند. متغیرهای هماتولوژیک شامل هموگلوبین، هماتوکریت، تست های انعقادی، میزان خون ریزی و پلاکت در دو گروه اندازه گیری و ثبت میشد. تمامی داده های جمع آوری شده توسط تست های آماری مناسب مورد آنالیز قرار گرفته اند. نتایج: در این مطالعه دو گروه از نظر تعداد، سن، جنس، مصرف سیگار، تست های انعقادی و خونریزی حین عمل اختلاف معنی داری نداشتند. مقادیر بیشتر خونریزی حین عمل جراحی از نظر حجم (گروه کنترل) و تعداد (NSAID) مشاهده گردید. در گروهNSAID بیشترین مقدار در مصرف آسپرین دیده شد. شمارش پلاکتی بعداز عمل در بررسی های به عمل آمده در دو گروه NSAID2/6 % وکنترل33/7 %، کاهش پیدا کرد که کم ترین مربوط به کتورولاک وبیشترین مربوط به ناپروکسن بود. کاهش هموگلوبین، هماتوکریت و پلاکت بعداز عمل نسبت به قبل از عمل معنی دار می باشد (005/0? p) نتیجه گیری: با توجه به نتایج این مطالعه استفاده از داروهای ضد التهابی غیراستروئیدی با دوز کم در بیماران تحت عمل جراحی ارتوپدی اثر سمی روی پلاکت ندارد.

سابقه و هدف: پروکسی نیتریت متابولیت حاصل از واکنش نیتریک اکساید و آنیون سوپراکساید است که، در کنار اثرات مخرب آن بر میکروارگانیسم ها، ممکن است در مقادیر زیاد موجب انهدام سلولی و التهاب نیز گردد. داروهای ضدالتهاب غیراستروییدی (NSAIDs) به طور وسیع در درمان التهاب، درد و تب مورد استفاده قرار می گیرند. در عین حال، این داروها اثرات جانبی قابل توجه و تاثیرات چندی بر عملکرد هورمون ها از خود نشان می دهند. هدف از پژوهش حاضر عبارت بودند از: 1) ایجاد یک مدل تجربی حیوانی از التهاب ناشی از پروکسی نیتریت، 2) مطالعه اثرات احتمالی دو داروی منتخب از گروه NSAIDs، 3) مطالعه اثر عوامل فوق بر سطوح سرمی کورتیزول (به عنوان یکی از شاخص های پاسخ به التهاب) و قند خون (به عنوان یک فاکتور جانبی).مواد و روش ها: 24 قطعه خوکچه هندی نر در 4 گروه 6 تایی تقسیم شدند. به گروه های یک، دو و سه پروکسی نیتریت و به گروه چهارم (شاهد) سرم فیزیولوژی تزریق شد. پس از ایجاد التهاب دو داروی فلونیکسین مگلومین و کتوپروفن به ترتیب در گروه های 2 و 3 به مدت 5 بار با فاصله 12 ساعت و به گروه های یک و چهار نیز سرم فیزیولوژی تزریق شد. سپس حیوان ها با استفاده از تیوپنتال سدیم بی هوش و به طور مستقیم از قلب آن ها خون گیری شد. میزان قند و کورتیزول در خون کلیه حیوان ها اندازه گیری گردید.یافته ها: میزان قند خون در گروهی که فقط پروکسی نیتریت دریافت کرده بودند، از گروه کنترل پایین تر و در گروه هایی که دارو دریافت نمودند به طور معنی داری بالاتر بود. میزان کورتیزول در گروه های آزمون به نسبت پایین تر بود، لیکن اختلاف موجود از نظر آماری به سطح معنی داری نرسید.نتیجه گیری: میزان کورتیزول در حیوانات درمان شده با پروکسی نیتریت و هم چنین در استفاده از NSAIDs نسبت به گروه کنترل پایین تر بود؛ این امر نشان داد که پروکسی نیتریت و نیز NSAIDs میزان کورتیزول را پایین می آورند. این مشاهده ممکن است حاکی از این مساله باشد که در بیماران مبتلا به آنژین صدری که نیتروگلیسرین (دهنده نیتریک اکساید) دریافت می کنند و هم چنین در بیماران دچار استئوآرترتیس که به طور وسیع از NSAIDs استفاده می کنند، ممکن است هورمون کورتیزول افت نماید. میزان قند خون نیز در این پژوهش در حیوانات مورد مطالعه که از دارو استفاده می کردند، بالاتر از گروه کنترل بود.

مقدمه و هدف :داروهای ضدالتهاب غیراستروئیدی که مهارکننده غیراختصاصی آنزیمهای سیکلواکسیژناز1و2 هستند ، به عنوان  ضد درد و ضدالتهاب استفاده فراوانی دارند. اما به دلیل  عوارض گوارشی که ایجاد می نمایند ، مصرف آنها با محدودیت هایی همراه است. به همین  دلیل داروهای مهارکننده انتخابی سیکلواکسیژناز2 ازجمله سلکوکسیب به امید تحمل گوارشی بهتر به بازار عرضه شده اند. در مطالعه حاضر میزان بروز احتمالی عوارض گوارشی این دارو در دو گروه از بیماران (به ترتیب بدون و با سابقه بیماریهای گوارشی) که به کلینیکهای ارتوپدی پلی کلینیک بهداشت و درمان صنعت نفت شیراز مراجعه کرده بودند مورد  بررسی قرار گرفت. مواد و روش کار: در یک مطالعه هم گروهی درسال 1383 ، 145 بیمارمراجعه کننده به کلینیکهای ارتوپدی که برای آنها داروی سلکوکسیب تجویزشده بود درطرح اولیه قرارگرفتند. هنگام تحویل دارو به بیماران ، اطلاعات مورد نیاز از جمله سن ، جنس ، سابقه بیماری گوارشی ، مصرف داروهایی ازقبیل آسپیرین و... در پرسشنامه های مربوط درج گردید. پس ازطی مدت زمان مصرف دارو، اطلاعات مربوط به بروزعلایم گوارشی ، شدت آن و...به پرسشنامه اضافه شد. نهایتا 114 بیمار در طرح باقی ماندند که 82 نفرآنان زن و32 نفر مرد بودند. ضمناً 52 نفر در گروه اول و62 نفر در گروه دوم  قرار گرفتند. داده های جمع آوری شده با نرم افزارSPSS  و آزمون آماری مجذور کای  مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند . یافته ها : 26درصد از کل بیماران مصرف کننده داروی سکلوکسیب ، یک  یا چند نوع عارضه گوارشی با شدتهای مختلف گزارش کردند. از بیماران گروه اول 21 درصد و از گروه دوم 31 درصد عارضه گوارشی داشتند. بروز عارضه گوارشی و یا شدت آن بین دو گروه از نظرآماری اختلاف معنی داری نداشت . نتیجه گیری : ازآنجا که در بیش از یک ـ چهارم بیماران مصرف کننده داروی سلکوکسیب علایم گوارشی گزارش شد، هنگام مصرف و تجویز دارو باید به دوز دارو ، سابقه بیماری گوارشی یا وجود همزمان آن ، مصرف همزمان داروهایی که منجر به مشکلات گوارشی می شوند توجه نمود.  

مقدمه: داروهای ضد التهابی غیر استروئیدی (NSAIDs) دسته ای دارویی هستند که به طور رایج در اعمال دندانپزشکی برای کنترل درد و التهاب بیماران تجویز می شوند، اما موارد نادری از افزایش حساسیت به این داروها نیز گزارش شده است.معرفی بیمار: یک زن 28 ساله تحت جراحی پلاستیک پریودنتال (پیوند لثه) قرار گرفت. پس از جراحی داروهای ضد درد (کپسول ژلوفن 400 میلی گرم خوراکی) و آنتی بیوتیک برای بیمار تجویز شد. 3 ساعت پس از مرخص کردن بیمار، او شکایت از تورم سریع ظرف 10 دقیقه، قرمزی، خارش وآبریزش چشم ها یک ساعت پس از مصرف داروها داشت. بیمار با تزریق عضلانی آمپول دگزامتازون 8 میلی گرم  2میلی لیتر در دانشکده دندانپزشکی همدان تحت درمان قرار گرفت و در بخش اورژانس بیمارستان تحت درمان با داروهای آنتی هیستامین و تزریق عضلانی هیدروکورتیزون 100 میلی گرم/میلی لیتر قرار گرفت.نتیجه نهایی: هیچ پروتکل منتشر شده و تست پوستی prick و patch با حساسیت و اختصاصیت بالا وجود ندارد. بنابراین اجتناب از اکسپوژر مجدد بهترین روش کنترل این شرایط بوده و داروهای مهار کننده سیکلواکسیژناز -2 گزینه مناسبی برای تسکین درد هستند.

سابقه و هدف: با توجه به وجود شبهات مختلف در زمینه فراوانی ابتلا به عفونت هلیکوباکترپیلوری در افرادی که به دنبال مصرف داروهای ضد التهابی غیراستروییدی دچار خونریزی گوارشی شده اند، این طرح با هدف مقایسه فراوانی، عوامل خطرزا و علایم و نشانه های بالینی و پاراکلینیک بیمارانی که به دلیل مصرف داروهای ضد التهابی غیراستروییدی دچار خونریزی گوارشی شده اند بین افرادی که دارای هلیکوباکترپیلوری هستند و افرادی که فاقد این عفونت هستند، در بیمارستانهای امام حسین (ع)، رسالت و خاتم الانبیا انجام شد.مواد و روشها: در یک مطالعه مقطعی 256 نفر که به دلیل خونریزی گوارشی و به دنبال مصرف داروهای ضد التهابی غیر استروییدی به بیمارستانهای امام حسین، رسالت و خاتم الانبیا مراجعه کردند و تحت اندوسکوپی قرار گرفتند، انتخاب شدند. تشخیص ابتلا به عفونت هلیکوباکترپیلوری در بیماران توسط انجام تست اوره آز، بعد از انجام اندوسکوپی و بیوپسی داده شد.یافته ها: میانگین سنی افراد مورد مطالعه 10.9±55.3 سال بود. در جمعیت مورد بررسی 94 نفر (36.7%) مرد و 162 نفر (63.3%) زن بودند. در این بین، در 190 نفر (74.2%) تست اوره آز مثبت و در 66 نفر (25.8%) تست اوره آز منفی گزارش شد، که این رقم بیانگر تفاوت معنی دار بین دو گروه می باشد (P<0.05). جنس مونث، مصرف سیگار و مصرف الکل در افراد دارای اوره آز مثبت به طور معنی داری بیش از دیگر افراد بود .نتیجه گیری و توصیه ها: با توجه به نتایج این مطالعه به نظر ابتلا به هلیکوباکترپیلوری شانس خونریزیهای متعاقب مصرف داروهای ضدالتهابی غیراستروییدی را بالا می برد .

زمینه و هدف: داروهای ضدالتهاب غیراستروئیدی، یک گروه خوددرمانی گسترده بین اقشار مختلا جوامع از جمله دانشجویان هستند. هدف از مطالعه حاضر، تعیین میزان مصرف خودسرانه داروهای ضدالتهاب غیراسترو، یدی در دانشجویان دانشگاه های شهر خلخال در سال 1992 بود. مواد و روش ها: پژوهش حاضر، یک مطالعه توصیفی-تحلیلی بود که با استفاده از رون نمونه گیری مرحله ای تصادیی شده بر 400 دانشجوی مشلول به تحصیل در دانشگاه های علوم پزشکی، آزاد و پیام نور شهر خلخال صورت گرفت. داده ها از طریق یرم اطلاعات یردی و پرسشنامه مصرف خودسرانه دارو، جمع آوری شد و با استفاده از روشهای آمار توصیفی و استنباطی (کای اسکوئر) و در سطح معنیداری 005/0

مقدمه: داروهای سرکوبگر ایمنی بسته به مکانیسم عمل در گروه های گوناگونی دسته بندی و در کنترل اختلالات التهابی حاد و مزمن مورد استفاده قرار می گیرند. با توجه به احتمال بروز عوارض التهابی شدیدی همچون نارسایی حاد تنفسی و طوفان سایتوکاینی در بیماران مبتلا به کووید-19، نیاز به مرور داده های بروز شده در زمینه کارایی و عوارض جانبی تجویز این داروها در بیماران وجود دارد. در این مقاله در کنار معرفی اجمالی دسته های مختلف داروهای سرکوبگر ایمنی، به یافته های معتبر در زمینه آثار مثبت و منفی استفاده از این داروها در بیماران کرونایی پرداخته شده است. نتیجه گیری: در کل به نظر می رسد که مصرف داروهای ضدالتهاب و سرکوبگر پاسخ های ایمنی با آثار مثبتی همچون کاهش نیاز به تهویه مکانیکی و بستری در بخش مراقبت های ویژه، افزایش سرعت بهبود علایم حاد و هم چنین کاهش آمار مرگ و میر بیماران به ویژه بیماران بدحال همراه است. با این حال احتمال، طولانی شدن دوره درمان و افزایش خطر ابتلا به عفونت های باکتریایی و قارچی را باید در نظر داشت. رعایت تعادل در مقدار و طول مدت تجویز این داروها می تواند در کاهش آثار منفی مصرف این داروها موثر باشد.